«Смерць у Венецыі» – гэта шэдэўр Томаса Мана, у аснове якога ляжыць глыбокае ўласцівае даследаванне псіхалагічнага стану і маральных улікаў галоўнага героя, які паддадзены высокаму ўплыву эстэтыкі і паяўленчай прыгажосці. Гэта паводзіць да яго пагружэння ў пачуцце мастацкага выявы, якое прыводзіць да апекі і смерці. У гэтым творы аўтар разглядае тэмы мастацтва, сэксуальнасці, смерці і загібелі, што робіць яго адным з самых значным і асаблівых твораў нямецкай літаратуры.
